برزیل، کشوری به وسعت یک قاره، نه تنها به خاطر جنگل‌های انبوه آمازون و ریتم پرشور سامبا شهرت دارد، بلکه یک گنجینه واقعی از طعم‌ها و عطرها در آشپزی است. اگر قصد سفر به برزیل را دارید، بهترین راه برای تجربه واقعی فرهنگ و غذاهای این کشور، شرکت در تور برزیل آژانس سفرنامه است که شما را به لوکس‌ترین و جذاب‌ترین مقاصد گردشگری و رستوران‌های محلی هدایت می‌کند.

غذاهای برزیلی (رژیم غذایی مردم برزیل) آینه‌ای تمام‌نما از تاریخ درخشان و ترکیب فرهنگی این ملت هستند؛ ترکیبی رنگارنگ از میراث بومی، ادویه‌های آفریقایی و تکنیک‌های آشپزی پرتغالی. اگر تجربه سفر به این کشور را داشته باشید، می‌دانید که رژیم غذایی مردم برزیل فراتر از یک وعده ساده است؛ یک جشن روزانه است که در آن، تکه‌های آبدار گوشت، میوه‌های استوایی کمیاب و خورش‌های پرملات، به قلب تپنده هویت ملی تبدیل شده‌اند.

در این مقاله، قصد داریم مهم‌ترین غذاهای برزیل را که هر گردشگر یا علاقه‌مندی به آشپزی باید بشناسد، از غذای ملی سنگین و محبوب فیژوآدا گرفته تا کباب‌های اصیل چوراسکو و خوراکی‌های خیابانی ترد مانند کوشینیا، بررسی کنیم و شما را به یک ماجراجویی غذایی بی‌نظیر دعوت نماییم، همان تجربه‌ای که با تور برزیل آژانس سفرنامه به شکلی لوکس و خاطره‌انگیز می‌توانید داشته باشید.

ویژگی‌های کلی غذا در برزیل

غذا در برزیل تنها یک نیاز روزمره نیست، بلکه بخشی از هویت فرهنگی، اجتماعی و تاریخی این کشور است. هر منطقه با توجه به پیشینه مهاجرت‌ها، آب‌وهوا و دسترسی به مواد اولیه، سبک غذایی خاص خود را دارد. این تنوع باعث شده تا آشپزی برزیلی به یکی از غیرقابل‌پیش‌بینی‌ترین و رنگارنگ‌ترین غذاهای دنیا تبدیل شود.

ترکیب فرهنگ‌های غذایی مختلف

غذاهای برزیل نتیجه قرن‌ها تبادل فرهنگی میان بومیان آمازون، مهاجران پرتغالی، آفریقایی‌ها و حتی اروپایی‌های دیگر است. هر کدام از این گروه‌ها مواد غذایی، ادویه‌ها و روش‌های پخت جدیدی را وارد آشپزخانه برزیلی کرده‌اند. به همین دلیل، غذاها در هر شهر و ایالت می‌توانند طعم، ظاهر و حتی نام متفاوتی داشته باشند.

استفاده از مواد تازه، مخصوصاً از آمازون

برزیل به لطف وجود جنگل‌های بزرگ آمازون، به میوه‌ها، گیاهان، ماهی‌ها و ادویه‌های بسیار خاص و تازه دسترسی دارد. بسیاری از مواد اولیه‌ای که در غذاهای برزیلی استفاده می‌شود، در هیچ جای دیگری از دنیا یافت نمی‌شود. همین موضوع باعث شده طعم غذاها بسیار تازه، خوش‌عطر و طبیعی باشد.

علاقه گسترده به تنقلات و اسنک‌ها

برزیلی‌ها فقط به وعده‌های اصلی غذا اکتفا نمی‌کنند. فرهنگ خوردن تنقلات (Snacks) بخش مهمی از سبک زندگی آنهاست. خیابان‌ها پر از فروشنده‌های غذاهای کوچک، لقمه‌ای، سرخ‌شده یا پخته است. از کوشینیا گرفته تا نان پنیر یا حتی میوه‌های استوایی، همه‌چیز می‌تواند یک میان‌وعده خوشمزه باشد.

نوشیدنی ملی برزیل

نوشیدنی ملی برزیل که «کایپیرینیا» (Caipirinha) نام دارد، از ترکیب ساده اما بسیار محبوبی ساخته می‌شود:

نیشکر + شکر + آب لیموترش تازه

این نوشیدنی به یک نماد فرهنگی تبدیل شده و در جشن‌ها، دورهمی‌ها و حتی کنار غذاهای سنتی سرو می‌شود.

مصرف زیاد گوشت گاو با کیفیت بالا

برزیل یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گوشت گاو جهان است. به همین دلیل، گوشت در این کشور بسیار باکیفیت، تازه و پرمصرف است. برزیلی‌ها معمولاً گوشت را با ساده‌ترین ادویه‌ها؛ اغلب فقط نمک؛ کباب می‌کنند تا طعم واقعی آن حفظ شود. سبک پخت معروف چوراسکو (باربیکوی برزیلی) از همین فرهنگ نشأت می‌گیرد.

حضور قهوه در زندگی روزمره مردم

قهوه بخشی از DNA فرهنگی برزیل است.

این کشور بزرگ‌ترین تولیدکننده قهوه جهان است و نوشیدن قهوه سیاه، قوی و داغ تقریباً در تمام ساعات روز مرسوم است. مردم از خانه تا محل کار و حتی در میان وعده‌ها، قهوه می‌نوشند؛ یک عادت اجتماعی که اغلب همراه با گفتگو، اشتراک لحظه‌ها و لذت از طعم ناب آن است.

معرفی غذاهای محبوب برزیلی

آکارا (Acarajé)

آکارا یکی از معروف‌ترین و نمادین‌ترین غذاهای خیابانی برزیل است که ریشه در فرهنگ آفریقایی ـ برزیلی دارد. این غذا نخستین‌بار توسط بردگان آفریقایی در برزیل معرفی شد و به مرور زمان به بخش جدانشدنی هویت غذایی شمال کشور تبدیل شد.

مواد اولیه و شیوه تهیه

این خوراک خوش‌عطر و ترد از نخود چشم‌سیاه تهیه می‌شود که پس از خیساندن و آسیاب‌شدن، با ادویه‌های محلی ترکیب شده و در روغن نخل (دندê oil) سرخ می‌شود. روغن نخل به آکارا رنگ نارنجی-طلایی و عطر خاصی می‌دهد که آن را از تمام فلافل‌های جهان متمایز می‌کند.

داخل آکارا

پس از سرخ شدن، آکارا را باز می‌کنند و داخل آن را با مواد مختلف پر می‌کنند. رایج‌ترین پرکننده‌ها عبارت‌اند از:

• میگو تازه یا خشک‌شده
• بادام‌زمینی له‌شده
• سالادهای محلی و سس‌های تند
• چاشنی‌ها و سبزیجات بسته به منطقه و سلیقه

این ترکیبات باعث می‌شوند آکارا طعمی تند، معطر و کاملاً متفاوت داشته باشد.

محل محبوب و فرهنگ سرو

آکارا بیشتر در شمال برزیل و به‌ویژه در شهر سالوادور (مرکز فرهنگ آفرو-برزیلی) دیده می‌شود. در این شهر، فروشندگان محلی؛ که اغلب لباس سنتی سفید می‌پوشند؛ آکارا را در خیابان‌ها، بازارها و کنار ساحل سرو می‌کنند.

آکارا در برزیل فقط یک غذا نیست؛ یک نماد فرهنگی و مذهبی است که در مراسم و جشن‌های سنتی نیز جایگاه ویژه‌ای دارد.

چوواسکو (Churrasco)

چوواسکو یکی از نمادین‌ترین غذاهای برزیل است و برای بسیاری از مردم جهان، یادآور باربیکیو به سبک اصیل آمریکای جنوبی محسوب می‌شود. اما در برزیل، چوواسکو چیزی فراتر از یک روش پخت گوشت است؛ یک فرهنگ، یک سنت اجتماعی و بخشی از هویت ملی این کشور است.

شیوه پخت و مواد اولیه

در چوواسکو، تکه‌های بزرگ گوشت تازه؛ معمولاً گوشت گاو با کیفیت بالا؛ به سیخ‌های فلزی بلند کشیده می‌شوند و روی آتش مستقیم یا ذغال داغ آرام‌آرام کباب می‌شوند.
در این روش:

• ادویه‌ها ‌بسیار ساده‌اند (بیشتر نمک دانه‌درشت)
• هدف حفظ طعم طبیعی و بافت آبدار گوشت است
• لایه بیرونی گوشت برشته و داخل آن نرم و لطیف می‌ماند

گاهی از گوشت مرغ، سوسیس، گوشت خوک، یا حتی دل و جگر نیز استفاده می‌شود.

نقش اجتماعی و فرهنگی

چوواسکو فقط یک غذا نیست؛ یک مراسم دورهمی است. در مهمانی‌ها، جشن‌ها، آخر هفته‌ها و حتی رویدادهای خانوادگی، برزیلی‌ها کنار هم جمع می‌شوند، آتش درست می‌کنند، گوشت را روی سیخ قرار می‌دهند و ساعت‌ها کنار هم به خوردن و صحبت کردن می‌گذرانند.

این مراسم فضای دوستانه و صمیمانه‌ای ایجاد می‌کند که در فرهنگ برزیل بسیار مهم است.

رستوران‌های مخصوص: چورراسکاریا (Churrascaria)

در بسیاری از شهرهای برزیل و حتی نقاط مختلف دنیا، نوعی رستوران به سبک برزیلی وجود دارد که چورراسکاریا نام دارد. در این مکان‌ها:

• گوشت به صورت گردشی توسط گارسون‌ها سر میز آورده می‌شود
• مشتری می‌تواند انواع مختلف گوشت را امتحان کند
• معمولاً یک سالادبار یا میز غذای جانبی هم وجود دارد

چرا چوواسکو نماد برزیل است؟

• نشان‌دهنده عشق مردم برزیل به گوشت
• ساده، اصیل و بدون تکلّف
• پیونددهنده مردم در جمع‌های کوچک و بزرگ

کوشینیا (Coxinha)

کوشینیا یکی از محبوب‌ترین میان‌وعده‌های برزیلی است که هم در خیابان‌ها و هم در مهمانی‌ها و کافه‌ها طرفداران زیادی دارد. این خوراک خوشمزه، نمادی از خلاقیت آشپزی برزیل است و به دلیل شکل خاص خود، به‌سرعت قابل تشخیص است.

ظاهر؛ شبیه ران مرغ واقعی

کوشینیا در ظاهر شبیه یک ران مرغ کوچک است. حتی نام آن نیز از کلمه پرتغالی “coxa” به معنای «ران» گرفته شده است. این طراحی هوشمندانه باعث شده که این میان‌وعده هم سرگرم‌کننده باشد و هم اشتهابرانگیز.

مواد اولیه و طرز تهیه

خمیر کوشینیا از ترکیب:

• آرد گندم
• سوپ مرغ یا آب مرغ
• (در برخی مناطق) کره یا ادویه‌های محلی

درست می‌شود و بعد از شکل‌دهی، داخل آن را با گوشت مرغ پخته و ریش‌ریش‌شده پر می‌کنند. معمولاً مرغ با:

• پیاز
• سیر
• فلفل
• و گاهی پنیر یا سس
  مزه‌دار می‌شود و سپس در خمیر بسته و فرم داده می‌شود.

در مرحله آخر، کوشینیا در آرد سوخاری غلتانده شده و در روغن داغ سرخ می‌شود تا سطح آن طلایی، ترد و خوش‌عطر شود.

محبوبیت و کاربرد

کوشینیا همه جا یافت می‌شود:

• دکه‌های خیابانی
• کافه‌ها
• نانوایی‌ها
• جشن‌ها و تولدها
• ایستگاه‌های بین‌راهی

کوشینیا معمولاً داغ، تازه و کنار سس یا نوشیدنی سرو می‌شود و به‌عنوان یک میان‌وعده سریع، خوشمزه و سیرکننده شناخته می‌شود.

چرا برزیلی‌ها عاشق کوشینیا هستند؟

• خوش‌طعم و خوش‌عطر
• بافت نرم داخل + پوشش ترد بیرون
• قابل حمل و خوردن در هر زمان
• ترکیب ساده اما کاملاً رضایت‌بخش

فِی‌ژوآدا یکی از اصیل‌ترین و شناخته‌شده‌ترین غذاهای برزیل است که به‌عنوان غذای ملی این کشور شناخته می‌شود. این خوراک سنتی، عمیقاً با تاریخ، فرهنگ و زندگی روزمره مردم برزیل گره خورده و در تمام نقاط کشور به عنوان یک غذاي اصلی و سنگین سرو می‌شود.

مواد اولیه و ساختار غذا

فِی‌ژوآدا یک خورش پرمحتوا و تیره‌رنگ است که از ترکیب مواد زیر درست می‌شود:

• لوبیا سیاه پخته‌شده (عنصر اصلی)
• تکه‌های مختلف گوشت گاو
• گوشت و فرآورده‌های خوک مثل:
  • سوسیس
  • دنده
  • ژامبون
  • گاهی حتی پوست یا دم خوک (در نسخه‌های سنتی)

مواد به‌آرامی و معمولاً ساعت‌ها روی حرارت ملایم پخته می‌شوند تا طعم‌ها به‌خوبی ترکیب شوند و خورشی غلیظ و خوش‌عطر به‌وجود بیاید.

ریشه‌های تاریخی

فِی‌ژوآدا ریشه‌ای کهن دارد و گفته می‌شود که این غذا در دوران استعمار توسط بردگان آفریقایی به وجود آمد. آن‌ها با ترکیب لوبیا و تکه‌های گوشت ارزان یا دورریختنی حیوانات، غذایی مغذی و سیرکننده درست می‌کردند. بعدها این غذا به مرور وارد سفره طبقات مختلف جامعه شد و جایگاه ملی پیدا کرد.

نحوه سرو

فِی‌ژوآدا معمولاً به‌عنوان یک وعده اصلی سنگین سرو می‌شود و اغلب همراه با:

• برنج سفید
• برش‌های پرتقال
• آرد کاساوا (Farofa)
• گاهی سبزیجات پخته یا کلم بروکلی خردشده
  سرو می‌شود.

برش پرتقال کنار غذا، هم کمک به هضم می‌کند و هم طعمی متعادل ایجاد می‌کند.

فرهنگ غذا خوردن فِی‌ژوآدا

این غذا اغلب در جمع‌های خانوادگی، آخر هفته‌ها، رستوران‌های محلی و مناسبت‌های ویژه سرو می‌شود. در بسیاری از مناطق برزیل رسم است که چهارشنبه‌ها یا شنبه‌ها فِی‌ژوآدا به‌صورت ویژه در منوی روز قرار بگیرد.

چرا فِی‌ژوآدا نماد برزیل است؟

• ترکیب طبقه‌های مختلف جامعه در یک غذا
• سرشار از پروتئین، مناسب برای یک کشور کشاورزی و کارگری
• ترکیب طعم‌های قوی و اصیل
• انعکاس‌دهنده تاریخ و فرهنگ برزیل

انواع میوه‌های محلی در برزیل

برزیل، به‌ویژه منطقه آمازون، گنجینه‌ای طبیعی از میوه‌های استوایی و کمیاب است که بسیاری از آنها در هیچ جای دیگر جهان به این شکل و کیفیت یافت نمی‌شوند. آب‌وهوای گرم و مرطوب، خاک غنی و تنوع زیستی بالا باعث شده این کشور به یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان میوه‌های تازه و خارق‌العاده تبدیل شود.

برزیلی‌ها میوه را نه‌تنها به‌عنوان دسر، بلکه به‌عنوان بخشی جدانشدنی از صبحانه، میان‌وعده و حتی نوشیدنی‌های روزانه مصرف می‌کنند.

مهم‌ترین میوه‌های استوایی برزیل

انبه

رایج، شیرین و آبدار. انبه در برزیل اغلب تازه مصرف می‌شود و پایه‌ای برای آبمیوه‌ها، اسموتی‌ها و دسرهای محلی است.

گواوا (Guava)

میوه‌ای محبوب با طعمی میان ترش و شیرین.
گواوا اغلب در تهیه مارمالاد، آبمیوه و حتی سس‌های محلی استفاده می‌شود.

میوه بادام‌زمینی (Cupuaçu)

یکی از عجیب‌ترین و خاص‌ترین میوه‌های آمازون.
عطری شبیه کاکائو و طعمی بین آناناس و گلابی دارد.
از آن در شکلات، دسر و بستنی استفاده می‌شود.

آناناس

یکی از میوه‌های نمادین مناطق گرمسیری.
در برزیل طعم آن شیرین‌تر و خوش‌عطرتر است.
غالباً در سالاد میوه، آبمیوه یا کنار غذاهای سنگین سرو می‌شود.

پَشِن‌فروت (Passion Fruit – میوه شور)

میوه‌ای خوش‌عطر با طعمی متمایل به ترش.
از آن برای تهیه نوشیدنی، دسرهای سرد، سس و حتی ترکیب با گوشت استفاده می‌شود.

پرتقال

برزیل یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان پرتقال در دنیاست.
پرتقال تازه، آب پرتقال طبیعی و حتی انواع شیرینی‌ با پرتقال، بخش دائمی سفره برزیلی‌هاست.

آلو

یکی از میوه‌های فصلی که اغلب تازه خورده می‌شود یا به مربا و دسر تبدیل می‌شود.

چرا میوه‌ها غذاهای اصلی برزیل را تکمیل می‌کنند؟

• کمک به هضم غذاهای سنگین مثل فِیژوآدا
• سرشار از ویتامین و انرژی
• طعم‌های دلچسب و متفاوت
• قابل استفاده در آبمیوه، شیرینی، بستنی، یا تنقلات ساده

گوشت برزیلی

در برزیل، گوشت؛ به‌ویژه گوشت گاو؛ نه‌تنها یک ماده غذایی، بلکه بخش مهمی از هویت آشپزی و فرهنگ غذایی این کشور است. کیفیت بالا، بافت لطیف و طعم طبیعی گوشت‌های برزیلی باعث شده که این کشور یکی از معتبرترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان گوشت گاو در جهان باشد.

چرا گوشت برزیلی این‌قدر باکیفیت است؟

• دامداری آزاد و طبیعی در چراگاه‌های پهناور
• تغذیه سالم و طبیعی دام‌ها
• اقلیم مناسب برای پرورش گاوهای گوشتی
• نسل‌های طولانی از تجربه دامداری و اصلاح نژاد

نتیجه این شرایط، گوشت‌هایی خوش‌طعم، لطیف و بدون بوی نامطبوع است.

شیوه ساده اما اصیل مزه‌دار کردن

در آشپزی برزیلی، برخلاف برخی کشورها که از سس‌ها و ادویه‌های مختلف استفاده می‌کنند، یک فلسفه ساده وجود دارد:

«طعم گوشت، خودش کافی است.»

در بیشتر موارد:

• گوشت فقط با نمک درشت طعم‌دار می‌شود
• سپس روی آتش مستقیم یا ذغال کباب می‌شود
• همین روش به حفظ طعم طبیعی، عطر لذیذ و بافت آبدار گوشت کمک می‌کند

این روش اصلی تهیه گوشت در چوراسکوهای برزیلی (باربیکوی محلی) است.

انواع گوشت‌هایی که محبوب هستند

گرچه گوشت گاو محبوب‌ترین است، اما استفاده از انواع گوشت نیز رایج است:

• گوشت گاو (پر مصرف‌ترین و باکیفیت‌ترین)
• گوشت خوک
• سوسیس‌های محلی
• مرغ کبابی
• دل و جگر در برخی مناطق

حضور گوشت در زندگی و جشن‌ها

گوشت در برزیل معمولاً با:

• دورهمی‌ها
• آخر هفته‌ها
• جشن‌ها
• باربیکوهای خانوادگی

پیوند خورده است.

غذا خوردن با گوشت، به‌ویژه کباب، نوعی تجربه جمعی و دوستانه است.

موکِکا (Moqueca)

موکِکا یکی از لذیذترین غذاهای دریایی برزیل است که اصالت آن به ایالت‌های ساحلی مانند باهیا و اسپیریتو سانتو برمی‌گردد. این خورش بدون افزودن آب پخته می‌شود و تمام عطر و طعم خود را از ترکیب طبیعی مواد اولیه می‌گیرد.

در این غذا، برش‌های تازه ماهی یا گاهی میگو، به همراه پیاز، گوجه‌فرنگی، سیر، فلفل و گشنیز در ظرف سفالی یا آهنی آرام می‌پزند تا مواد کاملاً به خورد هم بروند.
تنوع منطقه‌ای:

• در باهیا معمولاً با روغن نخل (Dendê) و شیر نارگیل پخته می‌شود، طعمی غلیظ و گرمسیری دارد.
• در اسپیریتو سانتو سبک‌تر است، با روغن زیتون و بدون شیر نارگیل، و بیشتر بر طعم طبیعی ماهی تأکید دارد.

پامونیا (Pamonha)

پامونیا یکی از شیرین‌ترین و سنتی‌ترین خوراکی‌های برزیلی است که ریشه در فرهنگ روستایی این کشور دارد. این غذا از خمیر ذرت تازه و شیر درست می‌شود و خمیر آن داخل برگ‌های ذرت پیچیده و بخارپز می‌شود؛ درست مانند روش تهیه زپکوله یا تاماله در آمریکای لاتین.

پامونیا می‌تواند هم شیرین باشد و هم نمکی:

• نوع شیرین: همراه با شکر، دارچین یا شیر نارگیل، شبیه یک دسر سنتی خانگی
• نوع نمکی: گاهی با پنیر تازه یا حتی گوشت چرخ‌کرده ترکیب می‌شود

در برخی مناطق روستایی، پامونیا بخشی جدایی‌ناپذیر از جشن‌های سنتی و مراسم مذهبی است و همچنان با همان روش قدیمی و با دست تهیه می‌شود.

پائو دِ کیجو (Pão de Queijo)

پائو دِ کیجو یکی از نمادین‌ترین میان‌وعده‌ها و نان‌های برزیلی است که محبوبیت آن در سراسر کشور – از شهرهای بزرگ گرفته تا روستاهای کوچک – دیده می‌شود. این نان کوچک و گرد که بافتی نرم، سبک و کمی کشسان دارد، از آرد تاپیوکا (نشاسته کاساو) و پنیر تازه محلی تهیه می‌شود.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• معمولاً در صبحانه همراه با قهوه سرو می‌شود
• در کافه‌ها، قنادی‌ها و رستوران‌های سنتی همیشه یافت می‌شود
• به‌صورت فریزری آماده نیز در سوپرمارکت‌ها وجود دارد، مخصوص کسانی که می‌خواهند سریع در خانه درست کنند

طعم جذاب، بدون گلوتن بودن، و سادگی طبخ باعث شده این نان به یکی از محبوب‌ترین خوراکی‌های برزیل و حتی صادراتی تبدیل شود.

پیکادینیو دِ ژاکاره (Picadinho de Jacaré)

این غذا یکی از نمونه‌های کمیاب و خاص آشپزی بومی برزیل است که از گوشت تمساح تهیه می‌شود. پیکادینیو در واقع نوعی خوراک خرد شده است، شبیه به تفت‌خورده یا خورش‌های سبک، که معمولاً با پیاز، سیر، فلفل، سبزیجات و ادویه‌های محلی پخته می‌شود.

ویژگی‌های غذایی و فرهنگی:

• منبع اصلی آن مناطق شمال و شمال‌غربی برزیل، خصوصاً نزدیکی رود آمازون است
• گوشت تمساح تُرد، کم‌چرب و از نظر طعمی بین مرغ و ماهی قرار می‌گیرد
• اغلب در رستوران‌های محلی، روستایی و گردشگری ماجراجویانه سرو می‌شود

این غذا بازتابی از ارتباط عمیق مردم آمازون با طبیعت و منابع غذایی منحصر‌به‌فرد آن منطقه است.

پیتزا برزیلی

پیتزا در برزیل به‌ویژه در جنوب کشور بسیار محبوب است و تفاوت‌های جالبی با پیتزای کلاسیک ایتالیایی دارد. برزیلی‌ها علاوه بر مواد اولیه باکیفیت، سبک‌های خلاقانه‌ای در سرو و ترکیب طعم‌ها دارند.
ویژگی‌ها و طرز سرو:

• معمولاً با سس گوجه تازه سرو می‌شود
• برخی مناطق از خردل یا مایونز برای طعم‌دهی استفاده می‌کنند
• پیتزا در رستوران‌ها و پیتزافروشی‌ها به‌صورت کامل و خوش‌تزئین عرضه می‌شود

پیتزای دسر:
برزیلی‌ها حتی پیتزا را به صورت دسر هم می‌خورند. محبوب‌ترین انواع آن شامل:

• شکلات
• موز
• دارچین
• مربا
  این پیتزاهای شیرین اغلب پس از وعده اصلی یا به‌عنوان میان‌وعده سرو می‌شوند و نشان‌دهنده ذوق و سلیقه نوآورانه مردم برزیل در غذاست.

Roupa Velha (لباس کهنه)

Roupa Velha که نامش به معنای «لباس‌های کهنه» است، یک غذای سنتی برزیل محسوب می‌شود. این خوراک از گوشت خشک و خردشده تهیه می‌شود و غالباً با برنج سفید یا سبزیجات ساده سرو می‌گردد.

این غذا معمولاً باقی‌مانده‌های گوشت را بازیافت می‌کند و نشان‌دهنده خلاقیت و صرفه‌جویی در آشپزی سنتی برزیل است. بافت لطیف گوشت و ترکیب آن با برنج، طعمی ساده اما بسیار رضایت‌بخش ایجاد می‌کند که در سفره‌های خانوادگی و رستوران‌های سنتی همیشه جای خود را دارد.

واتاپا (Vatapá)

واتاپا یکی از غذاهای سنتی و کرمی شمال برزیل است که به‌ویژه در ایالت باهیا محبوبیت دارد و بازتابی از تأثیرات آفریقایی-برزیلی در آشپزی کشور است. این خورش خامه‌ای بافتی نرم و طعمی غنی دارد که هم به‌عنوان غذای اصلی و هم در مناسبت‌های ویژه سرو می‌شود.

 

مواد اولیه و طرز تهیه

واتاپا از ترکیب چند ماده ساده اما خوشمزه ساخته می‌شود:

• بادام‌زمینی آسیاب‌شده
• نان (معمولاً نان خشک یا خیس‌شده برای ایجاد قوام)
• میگو تازه یا خشک‌شده
• شیر نارگیل برای طعمی غنی و گرمسیری
• روغن نخل (Dendê) که رنگ و عطر ویژه‌ای به غذا می‌دهد

مواد با هم ترکیب و روی حرارت ملایم پخته می‌شوند تا خورشی کرمی، غلیظ و خوش‌عطر به دست آید.

نحوه سرو

واتاپا معمولاً کنار برنج سفید سرو می‌شود و گاهی همراه با سالاد یا سبزیجات محلی ارائه می‌گردد. این ترکیب، طعمی کامل و متعادل ایجاد می‌کند که هم سبک و هم سیرکننده است.

اهمیت فرهنگی

واتاپا نه تنها یک غذای خوشمزه است، بلکه بخشی از میراث آفریقایی برزیل را نمایان می‌کند و در جشن‌ها، مناسبت‌های مذهبی و گردهمایی‌های خانوادگی همیشه حضور دارد. این خورش نمادی از طعم‌های غنی و تنوع غذایی شمال برزیل است و یکی از محبوب‌ترین غذاهای محلی به شمار می‌رود.